![]() |
VOLKSDANSVERENIGING ![]() |
|
|
|
De geschiedenis van
volksdansvereniging Maroesjka Er was eens, zo beginnen vele verhalen zo
ook dit. Er was
eens een dame in Heeze, Betsie Smulders, die muziekles aan kinderen
gaf. Het
leek haar in 1979 wel leuk om met die kinderen ook te gaan volksdansen
en dat
deed zij dus in de gymzaal in de Engelse Tuin. Al snel bleek dat
zij hulp
nodig had en dat kwam Riekje van Hofweegen doen, samen verhuisden
ze naar
de kleuterzaal van de Trumakkers. Succes smaakt naar meer en dat werd
begin
1980 een groep voor ouderen waar ook Marian Theunissen bij kwam
helpen en
dat gebeurde in het toenmalige Hervormd Centrum. Als je dan met zoveel mensen aan het dansen
bent wil je dat
ook wel eens aan anderen laten zien, maar daarvoor moet je gaan
organiseren en
dus werd er ook een bestuur opgericht, waar de leidsters in zaten en
een aantal
van de ouderen. Nu kon er wat geregeld worden en inderdaad er werd
over
kostuums gepraat en er kwam zelfs een embleem. In diezelfde tijd
gaf
Betsie een cursus volksdansen op de
Volksuniversiteit in Geldrop en door haar enthousiasme ontstond daar
uit een
eerste groep jongere volwassenen die overdag konden dansen, nu onder
leiding
van Riekje. Daarna ging het snel er kwamen regelmatig nieuwe groepen
bij en er
kwam een nieuw bestuur om de zaken steviger te gaan organiseren en
er een
formele vereniging van te maken. In de loop der jaren zijn er heel wat zaken
georganiseerd:
optredens van de kinderen, de volwassenen en ook de ouderen (er
werd en
wordt bij Maroesjka altijd gesproken over volwassenen en ouderen, alsof
die
niet volwassen zijn). Er kwamen
dansdagen waar externe dansleiders gevraagd werden een dagdeel bepaalde
dansen
aan te leren, er werden dansdagen georganiseerd waarbij MBvO
groepen uit
de buurt werden uitgenodigd, zeker bij de ouderen was een feestje
nooit
ver weg. Er werden weekenden gehouden op heel wat verschillende
plaatsen,
voor de ouderen (Katharina), voor de volwassenen, en specifiek voor de donderdagmiddag groep.
Meestal een
geheel eigen organisatie met, uiteraard, commissies. In het begin
gingen de
ouderen zelfs nog naar danswedstrijden waar ze prijzen weghaalden!
Op een
gegeven moment bleek er zelfs interesse in een eigen krantje (met
redactie), de
Rommelpot, en uiteindelijk zelfs een eigen website. Maroesjka had in de tachtiger jaren de wind
heel duidelijk
mee, of dat toeval was of men gewoon het juiste ogenblik gekozen had
weet
niemand, maar het groeide als kool.
Op een gegeven moment waren er zo rond de 160 leden,
een van de
grootste verenigingen van het dorp dus met ook veel dansleiding.
Er waren
nog al wat happenings, uiteraard vooral op dansgebied, maar daarnaast
ook
andere activiteiten voor de gezelligheid. Het eerste lustrum in de
voormalige Rafael Kleuterschool, een echt schouwburg optreden van
alle
groepen in ‘tScureke, het tweede lustrum ook daar, vele optredens
op de
Brabantse Dag en de Mei’se Mert en uiteindelijk kwam er zelfs een
speciale
groep met een uitsluitend Nederlands programma, speciaal voor optredens.
Zij hadden daarvoor de beschikking over drachten uit Urk, Arnemuiden en
Brabant
naast een aantal authentieke drachten waarin vanwege de kwetsbaarheid
al snel
alleen presentaties gedaan werden. Deze groep heeft zowel in als buiten
Nederland vele optredens verzorgd. Er kwamen al snel muzikanten bij en
deze
demogroep heeft lang, in diverse samenstellingen dan ook een eigen
orkest gehad.
Niet te vergeten was er binnen de vereniging ook en eigen
volksmuziekgroepje
annex koortje dat later op eigen benen is verder gegaan. Bij het eerste grote buitenlandse optreden
in Portugal van
de demogroep in 1989 maakten we kennis met het fenomeen folklore
festival,
dat beviel zo goed dat we in samenwerking met de Brabantse Dag vanaf
1990 9x
een eigen internationaal folklore festival georganiseerd hebben met
deelnemende
groepen uit haast alle werelddelen. Naast al dit “normale” volksdansen werden
ook vaak
proefballonnetjes opgelaten die soms meer soms minder succesval waren.
We noemen hier het zangkoor, het
volksmuziekorkest, de line dance en de rolstoeldans. Maar er waren ook een aantal
“randverschijnselen” zaken die
niet door de vereniging gedaan werden maar er wel uit voort kwamen. Zo
heeft
Marian heel vaak met een aantal dansers uit haar groepen een dansmiddag
in het
St Nicasius verzorgingshuis georganiseerd. Er
is druk samen gewerkt met andere groepen uit
Eindhoven in het VAE. Vanuit ons is ook het initiatief genomen een
landelijke stichting op te richten op het gebied van Nederlandse dans
en
drachten, het Platform Nederlandse Folklore, en daarvanuit zelfs een danshuis in Limburg. Kortom
een
actief clubje enthousiaste mensen. Bij het 40 jarig bestaan was er feest met
dans en lunch in
’t Perron, toen waren er nog drie groepen, inmiddels nog maar twee. Hoe
lang we
nog doorgaan weet niemand maar de gemiddelde leeftijd stijgt elk jaar,
we
hebben vele besturen gehad en vele leid(st)ers en hoelang de diehards
Marian
en Riekje het volhouden weet niemand, maar we blijven er plezier in
houden want
dat is de kern van het dansen. En als toetje dan, als bewijs dat het
plezier er nog steeds
in zit als toetje een verhaal van een van onze leden. |