De geschiedenis van volksdansvereniging Maroesjka

Er was eens, zo beginnen vele verhalen zo ook dit. Er was eens een dame in Heeze, Betsie Smulders, die muziekles aan kinderen gaf. Het leek haar in 1979 wel leuk om met die kinderen ook te gaan volksdansen en dat deed zij dus in de gymzaal in de Engelse Tuin (1). Al snel bleek dat zij hulp nodig had en dat kwam Riekje van Hofweegen (2) doen, samen verhuisden ze naar de kleuterzaal van de Trumakkers. Succes smaakt naar meer en dat werd begin 1980 een groep voor ouderen (18) waar ook Marian Theunissen (4) bij kwam helpen en dat gebeurde in het toenmalige Hervormd Centrum.

Als je dan met zoveel mensen aan het dansen bent wil je dat ook wel eens aan anderen laten zien, maar daarvoor moet je gaan organiseren en dus werd er ook een bestuur opgericht, waar de leidsters in zaten en een aantal van de ouderen (3). Nu kon er wat geregeld worden en inderdaad er werd over kostuums gepraat en er kwam zelfs een embleem (5) . In diezelfde tijd gaf Betsie een cursus volksdansen op  de Volksuniversiteit in Geldrop en door haar enthousiasme ontstond daar uit een eerste groep jongere volwassenen die overdag konden dansen, nu onder leiding van Riekje. Daarna ging het snel er kwamen regelmatig nieuwe groepen bij en er kwam een nieuw bestuur om de zaken steviger te gaan organiseren (3) en er een formele vereniging van te maken.

In de loop der jaren zijn er heel wat zaken georganiseerd: optredens van de kinderen, de volwassenen en ook de ouderen (6) (er werd en wordt bij Maroesjka altijd gesproken over volwassenen en ouderen, alsof die niet volwassen zijn). Er  kwamen dansdagen waar externe dansleiders gevraagd werden een dagdeel bepaalde dansen aan te leren (10), er werden dansdagen georganiseerd waarbij MBvO groepen uit de buurt werden uitgenodigd (20), zeker bij de ouderen was een feestje nooit ver weg. Er werden weekenden gehouden op heel wat verschillende plaatsen, zowel voor de ouderen (19 en Katharina) als voor de volwassenen (16). Meestal een geheel eigen organisatie met, uiteraard, commissies. In het begin gingen de ouderen zelfs nog naar danswedstrijden waar ze prijzen weghaalden! (6) Op een gegeven moment bleek er zelfs interesse in een eigen krantje (met redactie, de Rommelpot (7), en uiteindelijk zelfs een eigen website (29).

Maroesjka had in de tachtiger jaren de wind heel duidelijk mee, of dat toeval was of men gewoon het juiste ogenblik gekozen had weet niemand, maar het groeide als kool (8).  Op een gegeven moment waren er zo rond de 160 leden (9), een van de grootste verenigingen van het dorp dus met ook veel dansleiding (17). Er waren nog al wat happenings, uiteraard vooral op dansgebied, maar daarnaast ook andere activiteiten voor de gezelligheid (22). Het eerste lustrum in de voormalige Rafael Kleuterschool (11), een echt schouwburg optreden van alle groepen in ‘tScureke (13), het tweede lustrum ook daar, vele optredens op de Brabantse Dag (12) en de Mei’se Mert en uiteindelijk kwam er zelfs een speciale groep met een uitsluitend Nederlands programma, speciaal voor optredens (14). Zij hadden daarvoor de beschikking over drachten uit Urk, Arnemuiden en Brabant naast een aantal authentieke drachten waarin vanwege de kwetsbaarheid al snel alleen presentaties gedaan werden. Deze groep heeft zowel in als buiten Nederland vele optredens verzorgd. Er kwamen al snel muzikanten bij en deze demogroep heeft lang, in diverse samenstellingen dan ook een eigen orkest gehad. Niet te vergeten was er binnen de vereniging ook en eigen volksmuziekgroepje annex koortje dat later op eigen benen is verder gegaan.

Bij het eerste grote buitenlandse optreden in Portugal van de demogroep in 1989 maakten we kennis met het fenomeen folklore festival (15), dat beviel zo goed dat we in samenwerking met de Brabantse Dag vanaf 1990 9x een eigen internationaal folklore festival georganiseerd hebben met deelnemende groepen uit haast alle werelddelen.

Naast al dit “normale” volksdansen werden ook vaak proefballonnetjes opgelaten die soms meer soms minder succesval waren. We  noemen hier het zangkoor, het volksmuziekorkest, de line dance en de rolstoel dans (23).

Maar er waren ook een aantal “randverschijnselen” zaken die niet door de vereniging gedaan werden maar er wel uit voort kwamen. Zo heeft Marian heel vaak met een aantal dansers uit haar groepen een dansmiddag in het St Nicasius verzorgingshuis georganiseerd (21). Er  is druk samen gewerkt met andere groepen uit Eindhoven in het VAE (24). Vanuit ons is ook het initiatief genomen een landelijke stichting op te richten op het gebied van Nederlandse dans en drachten (25) en daarvanuit zelfs een danshuis in Limburg (27). Kortom een actief clubje enthousiaste mensen.

Bij het 40 jarig bestaan was er feest met dans en lunch in ’t Perron, toen waren er nog drie groepen, inmiddels nog maar twee. Hoe lang we nog doorgaan weet niemand maar de gemiddelde leeftijd stijgt elk jaar, we hebben vele besturen gehad en vele leid(st)ers en hoelang de diehards Marian en Riekje het volhouden weet niemand, maar we blijven er plezier in houden want dat is de kern van het dansen (30).

En als toetje dan, als bewijs dat het plezier er nog steeds in zit als toetje een verhaal van een van onze leden (28).